Abartılar Ülkesi
Kısa bir süreliğine gözlerimizi kapatalım ve bir ülke hayal edelim…
Bu ülkede;
Üniversiteler, dünya sıralamasında ilk beş yüz içerisinde yer alamamış olsun.
4 iklimin yaşandığı, bulunduğu kıtanın en verimli topraklarına sahip olduğu fakat tarımda kendine yetemeyen bir duruma düştüğü aşikâr olsun.
Emeklisinin emekli maaşı yetmediği için iş aradığı, işçisinin ay sonunu getiremediği için ek işlerde çalıştığı, nitelikli ve eğitimli genç mezunlarının yurt dışında sıradan işlerde çalışmak için hayal kurduğu bir ortam olsun.
Doktorlar, sağlık çalışanları darp edilsin, öldürülsün, çözüm olarak hastane kapılarına x-ray cihazı takmayı bulan yöneticiler olsun.
Faiz sebep enflasyon sonuçtur tezinin arkasında dimdik duran ve ‘’En dipteyiz daha ne kadar dibi göreceğiz. ‘’ cümleleri ile gözlerinden ışık saçan başkanlar olsun.
Elektrik, doğal gaz, akaryakıt fiyatları uçsun gitsin ve sebebi sadece dünya krizi olsun.
Sanayici, işçi, çiftçi, hayvancı kısaca üreten ve çalışan tüm kesimlerin emeği, vergisi ile bir avuç azınlığın mevduatı kur üzerinden korunur olsun.
Adalet ve hukukun bağımsızlığı konusunda vicdanlarda soru işareti olsun.
Liyakat yerini mülakata bırakmış, çocuğuma iş bulamam, kardeşimi kamuya sokamam, işletmeme kredi alamam endişesi ile diller susmuş, gönüller korkmuş olsun.
Büyük şehirlerinde imar rantı almış başını gitmiş, zarafetten yoksun kentleşme kültürü hakim olmuş, kaynaklar yandaşlarla paylaşılmış olsun.
Yoksullaşmanın ötesinde, dar gelirli ailelerin çocuklarında, artan gıda fiyatlarından dolayı protein eksiliği, gelişim geriliği görülmeye başlamış olsun.
Nitelikli, eğitimli gençlerin meslek hayatlarına atıldıklarında aylık kazançları ile yurt dışı görme hayallerinin olmadığı, bir araba alamayacakları, bırakın ev almayı ay sonu kiralarını bile ödemekte zorlanacağı bir sosyolojik gerçeklik olsun.
Şimdi gözlerimizi açalım. Neyse ki kötü bir hayaldi, geçti. Gerçeklikten çok uzaktı, Abartılar Ülkesi idi burası, bizim ülkemizle yakından uzaktan alakası yoktu….
